سفرنامه ابراهیم صحاف‌باشی-دیشب رفتم به تماشاخانه آمپیر. حقه بازها یکدیگر را به طرف هم می‌انداختند. هر نقطه از بدنشان به هم می‌رسد فورا جذب می‌نمایند. مثلا یکی خوابیده پاهایش به هوا بود دیگری یک نفر را معلق زنان می‌پراند. کف پایش به کف پای آن شخصی که خوابیده بود می‌آمد و می‌ایستاد. از این قبیل بسیار است. هر کاری را به انتها رسانده‌اند. مردم تا نزدیک سحر در خیابان‌ها می‌گردند.
هر کس به خیال خود است.