دوشنبه 28 ذی‏الحجه 1311-روزنامه خاطرات اعتمادالسلطنه- ج 2- ص 1104- ساعت به ساعت خبری که می‏رسد اشتداد مرض و یاس از حیات امین اقدس است. بندگان سوار شدند و به منظریه تشریف بردند. دیشب به من فرموده بودند که در رکاب سوار شوم. من صبح زود به حسن‏آباد آمده از والده دیدنی کرده بعد به طرف صاحبقرانیه رفتم. بنا بود که شاه در صاحبقرانیه ناهار بخورند. من خبر نداشتم که منظریه رفته‏اند.
کالسکه دیوانی که طلوزان را از سلطنت‏آباد به صاحبقرانیه آورده بود، حاضر بوده غنیمت شمرده به سلطنت‏آباد آمدم. ناهار خورده اندکی خوابیدم. دیدم هنگامه‏ای است. متصل اطباء را می‏بردند و می‏آوردند. عمادالاصباء می‏گفت بعد از آنکه ما اظهار یاس کردیم که امین اقدس معالجه نخواهد شد فخرالاصباء مدعی شد که معالجه می‏کنم. صدراعظم هم اجازه داده بود که این بی‏مروت آجر داغ کرده بود به کف پاهای این ضعیفه که در حال سکرات بود بسته بود و کلاه نمدی داغ کرده به کله‏اش گذاشته بود.
به فاصله نیم ساعت مرد. صدراعظم مرا احضار کرد که این حیص و بیص شریک زحمات او باشم. این ضعیفه که 2 ساعت قبل خود را ملکه مسلط ایران می‏دانست در بعضی جهات هم بی‏حق نبود. مثل یک جماد متعفنی روی تشک کثیفی انداخته با چهار فراش که گوشه‏های تشک را گرفته بودند از اندرون بیرون کشیدند. نزدیک منزل عزیزالسلطان تجیر کشیدند و شستند.
ملامحمدعلی را خواستند نماز بخوانند. من به طرف صاحبقرانیه رفتم شاه شب را آنجا می‏مانند و مردانه شام می‏خورند. وسط راه دیدم مجدالدوله به طرف سلطنت‏آباد می‏آید و به ناظم الاطباء گفتم که شاه دیگر به سلطنت‏آباد نخواهد آمد. این می‏رود صدراعظم را خبر کند که فردا حرم خانه و بنه را از سلطنت آباد به صاحبقرانیه بیاورند. خودم که به حضور شاه رسیدم به جهت ظاهر متالم دیدم. اما در باطن وجها من الوجوه تالمی نداشتند. در سر شام هم کلیه آن تالم و کسالت ظاهری را فراموش فرمودند و طوری مشعوف بودند که دختر محمدعلی باغبان نایب‏السلطنه را به توسط مجدالدوله که امروز در راه دیدند خواستگار شدند.
سه و نیم از شب رفته با مشیر حضور در کالسکه نشسته سلطنت آباد آمدم.