خواندنی‏ها – اسفند 1342-هنگامی که نادرشاه از فتح هندوستان و از طریق افغانستان عبور می‏کرد چون به کابل رسید در بین راه قفسی آهنین که مرده‏ای در آن جای داشت انظار سران سپاه لشگریان را به سوی خویش جلب کرد.
از اسکندر بیک منشی سوال کردند این مرده چرا در قفس جای دارد؟ وی چنین پاسخ داد: سال گذشته از این راه عبور می‏کردیم، دزدی خلجایی در همین مکان به قافله‏ها دستبرد می‏زد، از جمله اموالی که مورد غارت او قرارگرفت دو قطار شتر خربزه اصفهان و متعلق به سراپرده شاه بود، بلافاصله این خبر را به سمع شاه رسانیدند، نادر دستور داد وی را جلب نموده و برای عبرت سایرین در قفس آهنین بدون خوراک و آب حبس کردند. این مرد بیش از 16 روز زنده نماند.
چند فرسنگ دورتر مردی که طوق آهنی در گردن و زنجیری به آن متصل و به کنده درختی کهن بسته شده و مقداری زیاد نان خمیر و ناماکول و یک لگن آب در مقابلش قرار داشت، انظار همه را به سوی خودمتوجه ساخت.
حاضرین از اسکندر بیک سوال کردند که شرح این واقعه را نیز بیان کند.
وی گفت: به سوی هندوستان می‏رفتیم. همین مرد که اکنون بدین سرنوشت دچار شده است. صاحب منصب قشون ساخلو مرزی بود و با حکمران این ناحیه که مورد لطف وتوجه شاه بود کینه و عناد داشت و او را مانع ترقی و تعالی خود می‏دانست.
برای این که این خار را پیش پای خود بردارد روزی به حاکم پیشنهاد کرد که برای مسابقه اسب دوانی و تیراندازی به خارج شهر بروند.
حاکم این پیشنهاد را پذیرفت و بدون این که کسی را همراه ببرد از شهر خارج و در اثر توطئه قبلی صاحب منصب کشته شد و چون این خبر به شاه رسید دستور داد با وی چنین رفتار کنند که می‏بینید!