مجله یغما – ش 357 -سلطان عبدالحمید پادشاه عثمانی درشتخوی و خودرای و مردم گزای بود. بنا به مصلحتی سید جمال افغانی را به دربار خود خواند و به گرمی از او استقبال کرد. در نخستین دیدار، هنگامی که سلطان با سید سخن می‌گفت او با تسبیح خود بازی می‌کرد.
چون صحبت پایان پذیرفت و سید از قصر سلطنتی بیرون شد یکی از درباریان متملق، عتاب آمیز به وی گفت: خلاف ادب بود که وقتی سلطان سخن می‌گفت تو با تسبیح خود بازی می‌کردی.
سید برآشفت و پرخاشگرانه جواب داد: جایی که او با سرنوشت ملت خود بازی می‌کند، ناسزاواران را جاه و زر می‌بخشد، مستعدان و آزادگان را به بند می‌کند و از زشت کاری‌های خود شرم و پروا ندارد من از گرداندن دانه‌های سبحه خود چرا باک داشته باشم؟!