روزی که کوروش پا به سارد گذاشت، خود یک لاقبا در میدان جنگید و چون اسبش کشته شد و خود در چنگ دشمن پیاده ماند، سرداری از سرداران وفادارش - که واقعا ایمان به فداکاری کوروش داشت - پیش آمد و اسب خود را تسلیم کوروش کرد. این بزرگترین فداکاری در یک جنگ است.
اما قریب سیصد سال بعد، روزی که دارای سوم به جنگ اسکندر می‏رفت آنقدر زر و زیور همراه خود و زنانش بود که اسکندر به سربازان خود رو کرد و گفت: بروید و این زینت‏ها را از این زنان بگیرید.
عاقبت دارا به دست دو تن از سرداران مقرب و وفادار خودش کشته شد، نه به تیغ دشمن.
لشکریان طغرل بزرگ سلجوقی روزی که نیشابور را گشودند، کافورهایی را که در خانه مردم دیدند نمک پنداشتند و می گفتند این نمک تا چه تلخ است! «خواندنی‏های تاریخ»