تاریخ ابن جوزی-زندان حجاج، فقط دارای چهاردیوار بود و سقف نداشته و هر گاه زندانیانی از وسط زندان به پای دیوار می‏رفته که در سایه آن از زحمت تابش آفتاب بیاساید، ماموران زندان به او سنگ می‏انداخته و او را مجبور می‏کرده‏اند که از سایه برخاسته و به آفتاب برود.
خوراک زندانیان عموما نان جو مخلوط به نمک و خاکستر بوده و هر کس چند روزدر آن زندان می‏مانده رنگش متغیر و سیه فام می گردیده. یک روز زنی به دیدن پسر خود که تازه زندانی شده بود رفت.
وقتی فرزندش را به او نشان دادند به قدری سیاه شده بود که گفت به خدا قسم این پسر من نیست وهر چه پسر اصرار می‏کرد که من پسرت هستم قبول نمی‏کرد تا اینکه پسر گفت: مادر اسم تو فلان است پدرت فلان و مادرت فلان و نام پدر من فلان بوده است.
همین که زن مطمئن شد پسرش است فریادی کشید و از کثرت وحشت بیهوش شد و دیگر به هوش نیامد.