در زمان صدارت امیرکبیر قرار بر این شد که از سال 1267 ه.ق برای اولین بار در تاریخ ایران تصدیق طبابت گرفته شود تا بدین ترتیب، هر کس اسم طبیب روی خود نگذارد. تا آن زمان واژه طبیب فوج نظامی لغت مرسومی بود وکار و عملکرد آن نیز تجربی بود.
دکتر کازولانی حکیم باشی نظامی طبق دستور امیرکبیر می‏بایستی کار طبیبان را نظارت کرده و به آنها «تصدیق طبابت» بدهد تا به طور رسمی، به کار پزشکی مشغول شوند. بعد از مرگ وی در سال 1268 ه.ق دکتر پولاک جانشین او گردید.
براساس دستور اعتضادالسلطنه که در شماره 541 روزنامه دولت علیه ایران چاپ شد، ضمن نام بردن از تصدیق پزشکی قرار گردید که نام پزشکان دارای گواهینامه پزشکی در روزنامه مزبور به طور رسمی، اعلام شود: «مدرسه مبارکه دارالفنون که در ماه مبارک رمضان تعطیل بود و در هر هفته یک روز مذاکره می‏شد، حال همه روزه معلمین و متعلمین در مدرسه حاضر شده مشغول تعلیم و تعلم علوم مقرره می‏باشند و از اهتمامات اعتضاد السلطنه وزیر علوم هر یک مساعی جمیله به ظهور می‏رسانند که در درجات ومقامات تحصیل خود ترقی حاصل نموده فارغ التحصیل شوند.
شاگردان طب مدرسه دارالفنون از جهت اینکه از علم طب ایرانی و فرنگی با سر رشته می‏باشند مردم به آنها بسیار رجوع می‏نمودند و غالبا معالجات آنها با فایده بود چون بعضی از آنها علم خود را تکمیل نکرده بودند.
این اوقات اعتضاد السلطنه به عموم شاگردان طب قدغن اکید نموده است که تا آنها را حکیم طولوزان در علم فرنگی و میرزا احمد حکیم باشی کاشانی در علم ایرانی امتحان ننمایند به معالجه مردم اقدام نکنند و بعد از آن، وقتی که هر یک استعداد معالجه کردن داشته باشند، مشارالیها تصدیقی به آنها بدهند، آن وقت به معالجه مردم اقدام کنند و سایرین تا تصدیق نگرفته باشند ماذون به عیادت مردم نخواهند بود و بعد از امتحان اشخاصی که تصدیق در دست دارند اسامی آنها در روزنامه‏های آینده نوشته خواهد شد. «روزنامه دولت ایران»- 28 شوال 1279 - ش541