دکتر رامین جهانبگلو استاد فلسفه سیاسی و پژوهشگر مطالعات فرهنگی در نشست "طبیعت در فرهنگ و هنر هند" در " همایش بین المللی طبیعت در هنر شرق " گفت: برای تاگور، جوهر انسان در جاودانگی است که در ذات وجود آدمی است. در حقیقت تجلی دارما در او چیزی نیست مگر همان ظهور جاودانگی آدمی، از دید تاگور نهایت آدمی در شکستن خودمداری های تنگ نظرانه و روبه‌رو شدن با عالم طبیعت است.
دکتر رامین جهانبگلو، استاد فلسفه سیاسی، در نشست طبیعت در فرهنگ و هنر هند که امروز در اولین نشست‌های علمی همایش بین المللی طبیعت در هنر شرق برگزار شد به بررسی موضوع "طبیعت در اندیشه‌های گاندی و تاگور" پرداخت.
دکتر جهانبگلو در آغاز سخن گفت: گاندی طبیعت را مورد ستایش قرار می داد و جهت پالایش روح نا آرام و بی قرار آن و همچنین برای شفای روحی و جسمی موجودات به دعا می پرداخت و در مقام یک انسان پیشرو به یکی بودن مطلق همه جان‌ها معتقد بود.
این استاد فلسفه در ادامه سخنانش، گاندی را به عنوان یکی از پیروان اندیشه آرمان کهن " ساناتان دارما " بر شمرد و گفت: به گفته گاندی، از نظرگاه ساناتان، واقعیت به منزله امر " حاضر مطلق " و به نحو جاودانه است و دارما به مثابه ظهور کیهان شناسانه آن و به عنوان اصل یا قانون است.
وی افزود: در نظر گاندی، کوشش‌های آدمی و مسئولیت وی برای یافتن مقام آمده است و به ما(ISHA UPANISHAD)حقیقی خودش در طبییعت هماهنگ بدانگونه که در ایشا اوپانیشاد آموخته، قابل توجه است. در حقیقت بهشت فی نفسه فقط می تواند با انطباق حیات فانی وی در یک زندگی ابدی تحقق یابد یا قابل تصور باشد. در جهانی که می توانیم احساس یگانگی با همه اجزای زندگانی داشته باشیم.
دکتر جهانبگلو تصریح کرد: برای تاگور، جوهر انسان در جاودانگی است که در ذات وجود آدمی است. در حقیقت تجلی دارما در او چیزی نیست مگر همان ظهور جاودانگی آدمی، از دید تاگور نهایت آدمی در شکستن خودمداری های تنگ نظرانه و روبه‌رو شدن با عالم طبیعت است.